Ludieke Finissage Joost Sicking

 

Het Klaverblad 09.01.2019

De expositie van schilderijen van Joost Sicking wordt op zaterdag 12 januari ten grave gedragen. De Tilburgse kunstenaar stierf 33 jaar geleden plotsklaps aan een hartaanval. Gedreven en productief als hij was, heeft hij alleen maar gewerkt en zich nooit beziggehouden met de vraag wat er met zijn werk moest gebeuren als hij er niet meer zou zijn. Zo ontstond het Dilemma der Erfgenamen: Wat doen we met het oeuvre van DeDooieKunstenaar? Koesteren? Archiveren? Vernietigen?

Het Dilemma der Erfgenamen beperkt zich niet tot de nazaten van beeldend kunstenaars, het heeft zich uitgebreid tot een maatschappelijk vraagstuk. Musea weigeren niet alleen schenkingen, ze stoten zelfs kunst af. Ontzamelen, heet dat. Alleen al in de geregistreerde Nederlandse musea staan zo’n 95 miljoen objecten. Daarvan is ongeveer 1% zichtbaar voor publiek. De rest bevindt zich in depot. Kostbare opslagruimtes. Plus, ieder object wordt jaarlijks geïnspecteerd en eventueel gerestaureerd. Daarmee is het een kwestie van euro’s geworden. Ook het bedrijfsleven en overheden zijn gestopt met kunst. Immateriële waarde staat niet op de balans.

Kortom, we kampen met een materieel overschot en culturele armoede.

Het gevolg: oeuvres raken verweesd, werk staat te schimmelen op vochtige zolders en weg te rotten in containers. Een hele generatie Brabantse kunstenaars dreigt op deze wijze te verdwijnen uit het collectief geheugen.

Een dialoog over het Dilemma der Erfgenamen, alsmede een poging om het werk van Joost Sicking, en zijn kompanen – de hele generatie vergeten Brabantse kunstenaars – tegen de stroom in levend te houden, is het doel van DeDooieKunstenaar, een project van stichting Joint Effort Society (JES!).

Op zaterdag 12 januari 2019 om 16u. is de finissage van de expositie van Sicking in Theater de Speeldoos, Vught. De tentoonstelling wordt ten grave gedragen, waarna er een Brabantse koffietafel is om te praten over het Dilemma der Erfgenamen en vrij en open te kijken om zo DeDooieKunstenaar nog een keer tot leven te brengen.

Joost Sicking won in 1953 de Grote Onderscheiding Naaktmodel Schilderen op het Hoger Instituut voor Schone Kunsten te Gent. Van daar ging hij op studiereis naar Italië en zette zijn opleiding voort aan het Koninklijk Nationaal Hoger Instituut voor Schone Kunsten, Antwerpen. Hij was tweeëntwintig jaar. Een jonge man met woeste baard en maar één oog. Dat andere oog is door een V1 bombardement op Tilburg, 1945, verwoest en moest tot aan zijn dood in 1986 gesloten blijven.

Het ene oog bleek scherp genoeg om de schilderhand te sturen en een oeuvre op te bouwen dat veelzijdig, experimenteel en geëngageerd is. Een oeuvre dat ons ruim drie decennia na de dood van de maker nog steeds dwingt om met hem in gesprek te gaan. Over het leven. Over seks, religie, macht. Over wat het betekent om te schilderen.